Τις εννιά πιο δυναμικές και σκληροτράχηλες γυναίκες της ιστορίας παρουσίασε η ιστοσελίδα του βρετανικού Independent. Οι γυναίκες που πρωτοστάτησαν στους πολέμους και τους λαϊκούς αγώνες συχνά αγνοούνται από τους ιστορικούς. Γι' αυτό τον λόγο η βρετανική εφημερίδα αφιέρωσε μια λίστα αποκλειστικά σε αυτές.
Στη λίστα και η Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα, ηρωίδα της ελληνικής επανάστασης. Η ίδια χρησιμοποίησε την περιουσία της για να αγοράσει καράβια και εξοπλισμό για τον αγώνα απελευθέρωσης της Ελλάδας, ενώ είχε σχηματίσει δικό της εκστρατευτικό σώμα από Σπετσιώτες.
Κόρη του Υδραίου πλοιάρχου Σταυριανού Πινότση και της επίσης Υδραίας Σκεύως Κοκκίνη, που καταγόταν από εφοπλιστική οικογένεια, γεννήθηκε στις 11 Μαΐου 1771 στις φυλακές της Κωνσταντινούπολης, όπου ο πατέρας της εκρατείτο για συμμετοχή στα Ορλοφικά.
Στα 17 της παντρεύτηκε τον Σπετσιώτη πλοίαρχο Δημήτριο Γιάννουζα, από τον οποίο ονομάζετο και Δημητράκαινα. Το 1797ο σύζυγός της σκοτώθηκε σε συμπλοκή με αλγερινούς πειρατές και η Λασκαρίνα σε ηλικία 26 ετών μένει χήρα με τρία παιδιά, τον Ιωάννη, τον Γεώργιο και την Μαρία.
Το 1801 παντρεύτηκε σε δεύτερο γάμο τον Σπετσιώτη πάμπλουτο εφοπλιστή Δημήτριο Μπούμπουλη, από τον οποίο έλαβε το όνομα Μπουμπουλίνα, με το οποίο έγινε γνωστή. Και ο δεύτερος σύζυγός της σκοτώθηκε σε σύγκρουση με Αλγερινούς πειρατές το 1811, μεταξύ Μάλτας και Ισπανίας. Μαζί του απέκτησε τρία παιδιά, την Ελένη, την Σκεύω και τον Νικόλαο.
Με την περιουσία του συζύγου της, που ξεπερνούσε τα 300.000 τάλληρα, η Μπουμπουλίνα ασχολήθηκε με τα ναυτιλιακά κι έγινε μέτοχος σε διάφορα σπετσιώτικα πλοία. Όμως, το 1816 οι Οθωμανοί επεχείρησαν να κατάσχουν την περιουσία της, επειδή τα πλοία του συζύγου της μετείχαν υπό ρωσική σημαία στον ρωσοτουρκικό Πόλεμο του 1806. Με τη μεσολάβηση του Ρώσου πρεσβευτή στην Κωνσταντινούπολη Στρογκάνωφ και της μητέρας του Σουλτάνου Βαλιντέ κατόρθωσε να διασώσει την περιουσία της.
Στην Κωνσταντινούπολη φαίνεται ότι μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία το 1819, αλλά το γεγονός αμφισβητείται, καθώς είναι γνωστό ότι η οργάνωση δεν έκανε ποτέ μέλη της, γυναίκες. Μόλις η Μπουμπουλίνα επέστρεψε στις Σπέτσες διέταξε τη ναυπήγηση του πλοίου «Αγαμέμνων», για το οποίο δαπάνησε 25.000 δίστηλα. Με μήκος 48 πήχεις (περίπου 34 μέτρα) και εξοπλισμένο με 18 κανόνια, ο «Αγαμέμνων» καθελκύστηκε το 1820 και ήταν το μεγαλύτερο πλοίο που έλαβε μέρος στην Επανάσταση.
Ο Εθνικός Ξεσηκωμός βρήκε την Μπουμπουλίνα «πεντη- κοντούτιδα, ωραίαν, αρειμάνιον ως αμαζόνα, επιβλητικήν καπετάνισσαν, προ της οποίας ο άνανδρος ησχύνετο και ο ανδρείος υπεχώρει», όπως τη σκιαγράφησε ο δημοσιογράφος και ιστορικός Ιωάννης Φιλήμων. Ξόδευε την περιουσία της, όχι μόνο για τη διατήρηση των πλοίων της, αλλά και για τα στρατεύματα στην ξηρά. Συμμετείχε με το πλοίο της «Αγαμέμνων» στον αποκλεισμό του Ναυπλίου και ανεφοδίασε με δικές της δαπάνες τους υπερασπιστές του Άργους. Σε μια έφοδο των Τούρκων υπό τον Κεχαγιάμπεη σκοτώθηκε ο γιος της Ιωάννης Γιάννουζας. Στη συνέχεια έλαβε μέρος στον αποκλεισμό της Μονεμβασίας, στην πολιορκία και την άλωση του Ναυπλίου και της Τριπόλεως, στην οποία εισήλθε πάνω σε λευκό ίππο και έσωσε τα χαρέμια του Χουρσίτ Πασά από τη μήνη των πολιορκητών.
Μετά την άλωση του Ναυπλίου, το Νοέμβριο του 1822, η Μπουμπουλίνα εγκαταστάθηκε στην πόλη (έδρα της προσωρινής κυβέρνησης), όπου έζησε έως τα μέσα του 1824. Εκδιώχθηκε από το Ναύπλιο κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου, όταν πήρε το μέρος του φυλακισμένου Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, με τον οποίο είχε συγγενέψει, από το γάμο της κόρης της Ελένης με τον γιο του Πάνο. Οι κυβερνητικοί σκότωσαν τον γαμπρό της και από την ίδια αφαίρεσαν το κομμάτι γης που της είχαν δώσει για τις υπηρεσίες της στον Αγώνα.
Έτσι, η Μπουμπουλίνα επέστρεψε πικραμένη στις Σπέτσες και εγκαταστάθηκε στο σπίτι του δεύτερου συζύγου της, μόνη με τα υπολείμματα της περιουσίας της, μέχρι το τέλος της ζωής της, που δεν άργησε να έλθει. Τον Μάιο του 1825 ο γιος της Γεώργιος Γιάννουζας κλέφτηκε με την Ευγενία Κούτση, κουνιάδα του ετεροθαλούς αδελφού της Μπουμπουλίνας, Λάζαρου Ορλώφ. Ο Ορλώφ, συνοδευόμενος από μέλη της οικογένειας Κούτση, πήγε στο σπίτι της Μπουμπουλίνας σε αναζήτηση της Ευγενίας. Στη λογομαχία που ακολούθησε, κάποιος πυροβόλησε και χτύπησε στο μέτωπο την Μπουμπουλίνα, που έπεσε νεκρή (22 Μαΐου). Δεν έχει διαλευκανθεί αν ήταν τυχαίο περιστατικό ή δολοφονία. Τα οστά της εναποτέθηκαν στον ιδιόκτητο ναΐσκο του Αγίου Ιωάννου. Μεταθανάτια έλαβε τον τίτλο του ναυάρχου από τη Ρωσία, πρωτοφανής τιμή για γυναίκα.
Οι απόγονοι της Μπουμπουλίνας δώρισαν το πλοίο «Αγαμέμνων» στο νεοσύστατο κράτος, το οποίο έγινε η ναυαρχίδα του Ελληνικού Στόλου με το όνομα «Σπέτσαι». Ανατινάχθηκε από τον Ανδρέα Μιαούλη στον Πόρο κατά τη διάρκεια των πολιτικών ταραχών της 29ης Ιουλίου 1831. Το αρχοντικό της Μπουμπουλίνας στις Σπέτσες είναι σήμερα Μουσείο. Περιλαμβάνει συλλογή όπλων, επιστολές και άλλα αρχεία, παλιά βιβλία, πορτραίτα της Μπουμπουλίνας, προσωπικά της αντικείμενα, έπιπλα και διακρίσεις που τις είχαν απονείμει κυρίως ξένες κυβερνήσεις.
Αναλυτικά η λίστα με τις πιο δυναμικές γυναίκες είναι:
Αδελφές Trung, εθνικές ηρωίδες του Βιετνάμ. Οι αδερφές Trưng Trắc και Trưng Nhị μετά την εκτέλεση του άντρα της πρώτης από τον κινεζικό στρατό πήραν την κατάσταση στα χέρια τους και έφτιαξαν στρατό 80.000 αντρών αποκρούοντας τους Κινέζους κατακτητές.
Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα, Ελληνίδα εθνική ηρωΐδα.
Emmeline Pankhurst, σουφραζέτα, έδωσε μάχη για την ψήφο των γυναικών.Η Έμελιν και οι αδερφές της αγωνίστηκαν σκληρά για τα δικαιώματα των γυναικών. Το 1903 ίδρυσε το Women Socialand Political Union με το οποίο έδωσε μάχη για να αποκτήσουν οι γυναίκες δικαίωμα στην ψήφο. Μάλιστα πολλές φορές τα μέλη της οργάνωσης ενεπλάκησαν σε πραγματικές μάχες με την αστυνομία και δεν ήταν λίγες οι φορές που η ίδια συνελήφθη.
Vilma Espín, Κουβανή επαναστάτρια, εδώ με τον τσε Γκεβάρα.Η Εσπίν ήταν μια ξεχωριστή πολεμίστρια στο πλευρό του Φιντέλ Κάστρο και του Τσε Γκεβάρα κατά της δικτατορίας του Μπατίστα. Το 1959 παντρεύτηκε τον αδερφό του Φιντέλ, Ραούλ, ο οποίος πλέον είναι ηγέτης της Κούβας.
Lalla Fatma N’Soumer, επαναστάτρια της Αλγερίας. Η Φάτμα ένωσε τον ντοπιο λαό της Αλγερίας, Kabyle, σε μάχη εναντίον των Γάλλων αποικιοκρατών. Αν και η Αλγερία τελικά κατακτήθηκε από την Γαλλία το 1857 και η ίδια θεωρείται ότι φυλακίστηκε στη Γαλλία, η συμβολή της ήταν πάντοτε έμπνευση για την μετέπειτα επανάσταση που θα οδηγούσε την Αλγερία στην ανεξαρτησία της 100 χρόνια μετά.
Sojourner Truth, ακτιβίστρια για τα δικαιώματα των μαύρων και των γυναικών. Η Τρουθ γεννήθηκε ως σκλάβα στη Νέα Υόρκη, ωστόσο έγινε η πρώτη γυναίκα που κέρδισε μια μάχη κηδεμονίας από έναν λευκό άντρα και μπόρεσε να πάρει πίσω τον γιο της. Σε όλη της τη ζωή μαχόταν για ίσα δικαιώματα των γυναικών και γενικότερα των μαύρων ύστερα από την κατάργηση της δουλειάς. Ο λόγος «Δεν είμαι γυναίκα;» θεωρείται μέχρι και σήμερα θρυλικός.
Ching Shih, βασίλισσα των Πειρατών στην Κινεζική Θάλασσα. Μετά το θάνατο του καπετάνιου πειρατή άντρα της, η Τσινγκ έγινε η ίδια βασίλισσα των Πειρατών στην κινεζική Θάλασσα και ένωσε πολλά πειρατικά καράβια κάτω από την Κόκκινη Σημαία της. Ήταν διάσημη για τον βαρβαρικό κώδικα συμμόρφωσης που είχε ορίσει.
Nanyehi, πολεμίστρια της φυλής των Τσερόκι. Μια θρυλική γυναίκα των Τσερόκι που έφτασε ως τον βαθμό της «Ghigau» (Γυναίκα Πολεμίστρια) για τον ρόλο της στη νίκη της φυλής της το 1755 στην μάχη της Taliwa. Η Nanyehiήταν πρέσβειρα της φυλής των Τσερόκι και ήταν μια από τις ελάχιστες γυναίκες που ήταν μέλη του Συμβουλίου των Τσερόκι. Οι αποφάσεις της οδήγησαν σε ειρήνη με τους Βρετανούς.
Χέντι Λαμάρ, ηθοποιός και κατάσκοπος. Η Αυστριακή Hedwig Eva Maria Liesler ήταν μια από τις πιο διάσημες ηθοποιούς της εποχής της. Ωστόσο, έμεινε στην ιστορία για την βοήθειά της στην δημιουργία ενός συστήματος επικοινωνίας, το οποίο βοήθησε να πολεμήσουν του Ναζί στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο που αποτέλεσε μια πρώτη μορφή των μεθόδων διασποράς φάσματος, βασικής τεχνολογίας για τις ασύρματες τηλεπικοινωνίες σήμερα. Η εφεύρεση της αποτελεί ουσιαστικά τη βάση για τα μετέπειτα τηλέφωνα και το Wifi. Σχεδίασε έναν άσπαστο κώδικα που προστάτευε τις επικοινωνίες από τον εχθρό.