Του Αθανάσιου Κατσίμπελη*
Η Παιδεία αποτελεί το μεγάλο Εθνικό μας πρόβλημα και αφορά την επιβίωση του Έθνους και του λαού μας. Δεν μπορεί να είναι αναλώσιμο προϊόν συζητήσεων άσχετων με την επιστήμη και την εκπαιδευτική κοινότητα. Απαιτεί εθνικό σχεδιασμό με σκοπό την υλοποίηση των Συνταγματικών επιταγών (αρ. 16 Σ.) που θα οδηγήσει στην ανάτασή μας.
Οι συζητήσεις για την Παιδεία αφορούν πρωτίστως τους άτυχους Έλληνες μαθητές, τους υπερφορολογημένους Έλληνες γονείς και τους κακοπληρωμένους Έλληνες δασκάλους, την ευρύτερη σιωπούσα, εδώ και χρόνια ακαδημαϊκή κοινότητα. Αυτοί θα έπρεπε να πρωταγωνιστούν στις συζητήσεις που διεξάγονται και τις τελευταίες ημέρες και όχι να συζητάνε άσχετοι περί Παιδείας ακόμα και στις Επιτροπές της Βουλής!
Διαχρονικά, από τη Μεταπολίτευση και μετά, ποτέ δεν έγινε ένας σωστός και ολοκληρωμένος εθνικός σχεδιασμός για το τι Παιδεία θέλουμε και πώς μπορούμε να την αναβαθμίσουμε. Αντίθετα, τα θέματα Παιδείας αποτέλεσαν και αποτελούν “θύματα” κομματικής και πολιτικής εκμετάλλευσης στις πλάτες των μαθητών και της νέας γενιάς.
Αναμφισβήτητα, σωστή παιδεία δεν μπορεί να υπάρξει αν δεν δημιουργηθεί μια λειτουργική δομή της διοίκησης της εκπαίδευσης κι αν δεν κωδικοποιηθεί η νομοθεσία που αφορά τα εκπαιδευτικά ζητήματα ώστε να δομηθεί πάνω σε αυτές τις βάσεις μια σύγχρονη εκπαιδευτική πολιτική προσαρμοσμένη στις ανάγκες του λαού μας.
Κάθε κυβέρνηση, έρχεται στην εξουσία με σκοπό να ελέγξει τη διοίκηση της εκπαίδευσης και να ορίσει με το δικό της “αξιοκρατικό” σύστημα τους εκλεκτούς της.Ενώ προεκλογικά μιλούν για “εθνικούς διαλόγους” και “συναινέσεις”, “αξιοκρατία”, εσχάτως και “δημοκρατία” αντιμετωπίζουν μετεκλογικά γονείς, μαθητές και εκπαιδευτικούς ως πρόβατα…κάνοντας ο κάθε Υπουργός τα δικά του πειράματα με διάσπαρτες τροπολογίες σε άσχετα νομοσχέδια.Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός πως το Υπουργείο Παιδείας κατέθεσε αιφνιδιαστικά προχθές στη Βουλή τρεις σημαντικές τροπολογίες στο άσχετο νομοσχέδιο του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων με τίτλο: «Βοσκήσιμες γαίες Ελλάδας και άλλες διατάξεις»!!!!!!
Δυστυχώς, η Παιδεία μας παραμένει νομοθετικά μια “βοσκήσιμη γαία” χωρίς έναν “νόμο πλαίσιο” ισχυρό και με ακυρωμένες εκ των πραγμάτων τις συνταγματικές επιταγές λειτουργίας της.Δεν υπάρχει καμία κωδικοποίηση της νομοθεσίας του δικαίου της εκπαίδευσης, ούτε καν υφίσταται σχετικό αίτημα των ίδιων των εκπαιδευτικών, με αποτέλεσμα η πολυνομία και οι διάσπαρτες διατάξεις να εξυπηρετούν όσους επιθυμούν να διαιρούν τον κλάδο των εκπαιδευτικών και να βολεύονται με αυτή τη διαίρεση!!
«Οι συνεντεύξεις χρησιμοποιούνταν από την εκάστοτε ηγεσία για επιλογές “αρεστές”. Εμείς αποποιούμεθα αυτό το προνόμιο», είχε δηλώσει ο πρώην αναπληρωτής υπουργός Παιδείας, Τάσος Κουράκης, τον περασμένο Απρίλιο, κατά την παρουσίαση του νέου συστήματος επιλογής διευθυντών σχολείων και διευθυντών Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Απ’ ό,τι φαίνεται, όμως, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και ο υπουργός Παιδείας, Νίκος Φίλης, δεν μπόρεσαν να αφήσουν για πολύ στην άκρη αυτό το «προνόμιο», καθώς με το νέο νομοσχέδιο που κατατέθηκε χθες στη Βουλή, οι συνεντεύξεις επανέρχονται στη διαδικασία επιλογής διευθυντών και μοριοδοτούνται παραπάνω από την διαδικασία ψηφοφορίας.
Το σύστημα επιλογής επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ -στο οποίο εντάχθηκε για πρώτη φορά μυστική ψηφοφορία που προσμετράται κατά 33% επί της συνολικής αποτίμησης- εγκαινιάσθηκε το καλοκαίρι με τους διευθυντές σχολείων. Στη συνέχεια, θα επαναλαμβανόταν η ίδια διαδικασία για τους διευθυντές Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης.
Τα υψηλά ποσοστά όμως επανεκλογής των ίδιων προσώπων στις διευθυντικές θέσεις δημοτικών, γυμνασίων και λυκείων -ενδεικτικό ότι στα δημοτικά το ποσοστό άγγιξε το 80%- ήταν αυτό που έκανε -όπως σχολιάζουν κάποιοι- την ηγεσία του υπουργείου να αναβάλει την επόμενη φάση που αφορούσε την εκλογή διευθυντών Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και να «επιστρέψει» με τροπολογία και νέες αλλαγές επί του νόμου που είχε φέρει… η προηγούμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.
Ζητείται λοιπόν και στην εκπαίδευση όπως και στην υπόλοιπη δημόσια διοίκηση το αυτονόητο... αξιοκρατία, γιατί η αξιοκρατία αποτελεί μια συνταγματική αρχή που συνδέεται άμεσα με τη δημοκρατική αρχή, την αρχή του κράτους δικαίου και την αρχή της ισότητας….Στο δημοσιοϋπαλληλικό δίκαιο η αρχή της αξιοκρατίας συνεπάγεται ότι η πρόσληψη, οι υπηρεσιακές μεταβολές και η λύση της υπαλληλικής σχέσης πρέπει να διενεργούνται με γνώμονα αποκλειστικά την προσωπική ικανότητα και αξία κάθε προσώπου. Εξάλλου, μετά τη συνταγματική αναθεώρηση του 2001, στο άρθρο 103 παρ. 7 Συντ. γίνεται πλέον σαφής μνεία στην αρχή της αξιοκρατίας κατά την πρόσληψη και εξέλιξη των δημοσίων υπαλλήλων.
Η Παιδεία μας χρειάζεται μια ολοκληρωμένη εκπαιδευτική μεταρρύθμιση στο σύνολό της. Ας πάψουν επιτέλους να την αντιμετωπίζουν ως “βοσκήσιμη γαία”!!!
Αθανάσιος Κατσίμπελης
Δάσκαλος, Μ.Εd - Νομικός
http://katsimpelis.gr/