Του Βασίλη Τσάμη - Καθηγητή Φυσικής Αγωγής
Η Ευρωπαϊκή Ένωση από την φύση της είναι ένα ανοικτό ανομοιογενές εγχείρημα που ξεφεύγει από τα μέχρι σήμερα γνωστά πλαίσια έκφρασης.
Εκ των πραγμάτων, οι κεντρικοί άξονες σε σχέση με την συγκρότηση του νέου προτάγματος επηρεάζονται από ένα πλήθος παραγόντων που έχουν να κάνουν κυρίως :
1. Με παραδοσιακές πελατειακές εξαρτήσεις των χωρών - μελών, των κυβερνήσεων ή των κεντρικών ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων.
2. Με τυχαία γεγονότα τα οποία συνδέονται με ακραία θρυσκευτικά ή πολιτικά ιδεολογικά ρεύματα.
3. Με επιχειρηματικά, με χρηματοπιστωτικά, με κομματικά συμφέροντα.
4. Με τα συμφέροντα χωρών και κυβερνήσεων εκτός ΕΕ, κ.α.
Η όλη κατάσταση έχει χαρακτηριστεί από πολιτικούς και αναλυτές με τον όρο "δημοκρατικό έλλειμμα " καθώς οι κοινωνικές δυνάμεις και ο Ευρωπαίος πολίτης δεν συμμετέχουν στην διαμόρφωση,τόσο των κεντρικών, όσο και των εξατομικευμένων στόχων.
Με άλλα λόγια έχει στηθεί ένα αόρατο αδιαπέραστο τείχος το οποίο εμποδίζει την συμμετοχή του παράγοντα άνθρωπος στην μεταβολή, προς όφελος των κοινωνιών, Ευρωπαϊκού περιβάλλοντος.
Παραδείγματα για την στήριξη των παραπάνω υπάρχουν πολλά.
Η κρίση των ελληνικών ομολόγων το 2010, η δωροδοκία κυβερνήσεων και πολιτικών από επιχειρήσεις και χρηματοπιστωτικά συμφέροντα (siemens , κ.α), οι τρομοκρατικές επιθέσεις του τελευταίου χρόνου, η κάλυψη της υπόθεσης WV από την γραφειοκρατία των Βρυξελλών, το προσφυγικό ζήτημα στον παρόντα χρόνο, παλιότερα, όπως οι ίδιοι οι πολιτικοί παραδέχθηκαν, έχουν γίνει με ψεύτικα άλλοθι αυθαίρετες στρατιωτικές παρεμβάσεις, ο κατάλογος είναι μακρύς
Στην πραγματικότητα, το Συμβούλιο της Ευρώπης και γενικότερα τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα, de facto και de jure, δεν λειτουργούν με την νομική-συνταγματική έννοια του όρου πολυεθνικό κράτος, ωςέθνος των εθνών.
Όλοι όσοι μπορούν να παρεμβαίνουν, χωρίς να φοβούνται από κάτι, άλλωστε δεν έχουν λόγους να είναι επιφυλακτικοί,δρουν κυρίως στα παρασκήνια χωρίς να έχουν την παραμικρή διάθεση για παραχωρήσεις.
Δεν τους καίγεται καρφί για το διεθνές ή το Συνταγματικό δίκαιο,(τοπικό και ευρωπαϊκό ) για την κριτική των διαφωνούντων, την οποία αντιμετωπίζουν ως μη υπαρκτό σημείο, δεν τους καίγεται καρφί για τα προβλήματα των ανθρώπων, δεν τους καίγεται καρφί για τα εκατομμύρια των Ευρωπαίων πολιτών που ζουν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας.
Όλα τα παραπάνω σε συνδιασμό με προσωπικές διαθέσεις ή προκαταλήψεις είναι ένα ιδιαίτερα επικίνδυνο μείγμα το οποίο πλήττει με μη αναστρέψιμο τρόπο το οικοδόμημα της Ευρωπαϊκής ενοποίησης, πλήττει θεμελιώδης αρχές και δικαιώματα.
Ως εκ τούτου , υπάρχει η ανάγκη άμυνας, υπάρχει ένα πλήθος ζητημάτων που χρήζουν πολύπλευρης παρακολούθησης και αντιμετώπισης με κεντρικό συντονισμό και μόνιμο επιτελείο.
Όπως έχω γράψει και πρόσφατα πιστεύω ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση χρειάζεται μια κεντρική ευρωπαϊκή υπηρεσία πληροφοριών η οποία θα έχει ως αποστολή την διαφύλαξη του Ευρωπαϊκού κεκτημένου, την προστασία της εσωτερικής ασφάλειας στην ΕΕ, από κάθε κίνδυνο, την προστασία της ΕΕ από εξωτερικούς κινδύνους.
Σε διαφορετική περίπτωση, ο καθένας που έχει την δυνατότητα παρέμβασης θα παίρνει το δρομολόγιο που τον βολεύει, με οτι αυτό συνεπάγεται.