Υπάρχει μία δυσκολία ομολογουμένως για το πώς προσφωνείται ο τέως βασιλιάς Κωνσταντίνος, κατά την παρουσία του σε επίσημες εκδηλώσεις. Μη έχοντας άλλο προηγούμενο στη χώρα μας, και σε μια Ελλάδα χωρίς την παρουσία των βασιλέων εδώ και πολλά χρόνια, οι προσφωνήσεις «μεγαλειότατε», «μεγαλειοτάτη», «υψηλότατε», «υψηλοτάτη», φαντάζουν κάτι το περίεργο στα αυτιά όλων μας.
Πολλοί δε, συγχέοντας τον «τίτλο» με το αξίωμα, θεωρούν σωστό, εκτός από το συνηθισμένο «τέως βασιλιάς», να προσθέτουν το «τέως» και στους πρίγκιπες. Η συνθήκη της Βιέννης, αναφέρει ρητά ότι «βασιλεύς εκπεσών του θρόνου του, διατηρεί τον τίτλο του αλλά χάνει τας προς εαυτόν τιμάς». Όπως δε απεφάνθη το Συμβούλιο της Επικρατείας, κατά την εκδίκαση της υπόθεσης της Βασιλικής περιουσίας, ο τίτλος δεν είναι ευγενείας, αλλά λειτουργεί ως προσδιορισμός του προσώπου. Πέρα φυσικά από το προφανές ότι, όπως έναν πρώην υπουργό όταν τον προσφωνούμε, δεν τον λέμε ποτέ «κύριε πρώην υπουργέ», ή έναν συνταξιούχο ιερέα δεν θα τον λέγαμε ποτέ «πρώην πάτερ-Γεώργιε», για παράδειγμα, ή έναν στρατηγό εν αποστρατεία «πρώην στρατηγέ». Πόσο δε μάλιστα όταν αυτός είναι επίσημος καλεσμένος της Διεθνής Ολυμπιακής Επιτροπής και παρίσταται καθ’ υπόδειξης της, σύμφωνα και με το πρωτόκολλο της, στο επίσημο-κεντρικό τραπέζι αλλά και στην πρώτη σειρά των καθισμάτων. Απλά σε αυτό τον τόπο έχουμε μάθει να κοιτάμε το δέντρο και να χάνουμε το δάσος.
Γραφείο Τύπου Δήμου Αρχαίας Ολυμπίας