Χειμώνα – καλοκαίρι, με κρύο – με ζέστη, ήταν πάντα… πιστός στα «ραντεβού» του. Θα τον συναντούσες είτε στην κεντρική πλατεία της Γαστούνης, ή κάπου εκεί, γύρω – γύρω. Βέβαια στο παρελθόν μπορούσες να τον συναντήσεις… παντού! Θα σε κοιτούσε με τη σπινθιροβόλα και πεντακάθαρη, όπως ήταν και η ψυχή του, ματιά, θα σου χαμογελούσε παρασέρνοντας και σένα σε ένα χαμόγελο, όσα βάρη και σκοτούρες είχες στο μυαλό σου και θα ξεκινούσε το δικό του «τραγούδι». Το τραγούδι των επαναλαμβανόμενων, σε ρυθμό… πολυβόλου λέξεων.
Τέτοιοι άνθρωποι δεν πρέπει να βρίσκονται στη γη. Σε αυτούς τους ανθρώπους αξίζει μόνο η Βασιλεία των ουρανών και έτσι ο Φάνης Βούλγαρης, ο πασίγνωστος Φάνης της Γαστούνης, μετά από ένα πέρασμα 60 χρόνων από αυτή τη γη, «έφυγε» κερδίζοντας επάξια μια θέση στον Παράδεισο. «Έφυγε» για να βρει την πολυαγαπημένη του μητέρα που για πολλά χρόνια περπάτησαν μαζί χιλιάδες χιλιόμετρα, αναζητώντας το «κλειδί της ευτυχίας».
Η ευτυχία όμως του Φάνη βρισκόταν μέσα στην καρδιά του και αποτυπωνόταν στο χαμόγελό του που τόσο απλόχερα μοίραζε στον κόσμο, σε γνωστούς του και σε άγνωστους. Κανένας δεν βρέθηκε, ούτε πρόκειται να βρεθεί ποτέ, να πει μια άσχημη κουβέντα για το Φάνη, ενώ όλοι θα έχουν κάτι να θυμούνται από αυτόν. Ένα αστείο της στιγμής, μια γκάφα, κάτι…
Όλοι αγαπούσαν το Φάνη. Εξάλλου, όλοι αγαπούν τα παιδιά και ο Φάνης, ήταν ένας από τους τυχερούς ανθρώπους που αν και μεγάλωνε εξωτερικά, στην καρδιά και τη ψυχή παρέμεινε πάντα παιδί. Γι’ αυτό και χθες, δεκάδες ήταν αυτοί που συγκεντρώθηκαν για να του πουν το στερνό αντίο.
Καλό ταξίδι Φάνη.