“…Βρισκόμασταν στο πόδι από τις 3 το ξημέρωμα της παραμονής των Φώτων προκειμένου να εκτελεστεί, μια ώρα αργότερα, το δρομολόγιο καυσίμων. Ακολούθως συνεχίσαμε με τα υπόλοιπα τακτικά δρομολόγια και σχολάσαμε στις 11 το βράδυ αφότου όλα είχαν ολοκληρωθεί κανονικά. Το γιορτινό τραπέζι και η ζεστασιά της οικογενειακής θαλπωρής μας περίμενε.
Σαράντα λεπτά αργότερα, όμως, ειδοποιηθήκαμε από την εταιρία πως κινδύνευε άμεσα η ζωή ενός 4χρονου κοριτσιού και έπρεπε να μεταφερθεί στο Νοσοκομείο του Ρίου. Οι γιατροί απαγόρευαν τη μεταφορά του με αεροπλάνο και επομένως μόνος ασφαλής τρόπος για να πάει στην Κυλλήνη ήταν το καράβι.
Δεν χρειάστηκε καν να το σκεφτούμε, και σε χρόνο λιγότερο από 15 λεπτά το πλήρωμα, ακόμη και εκείνοι που μένουν και στην πιο απομακρυσμένη περιοχή, βρέθηκε στις θέσεις του.
Στις 12.20 μετά τα μεσάνυχτα το ασθενοφόρο με το κοριτσάκι και τους γονείς του επιβιβάστηκαν και το πλοίο έλυσε κάβους. Μια ώρα αργότερα το παραλάμβανε το ασθενοφόρο στην Κυλλήνη για να το μεταφέρει στην Πάτρα. Η ανακούφιση ότι όλα πήγαν καλά δεν μπορεί να περιγραφεί.
Έτσι, και εμείς ξεκινήσαμε το ταξίδι της επιστροφής. Όταν μπήκαμε τα χαράματα στο λιμάνι ο Άγιος σήμαινε για την λειτουργία των Θεοφανείων…”
Θα μπορούσε να είναι απόσπασμα από ένα παραμύθι, ωστόσο, πρόκειται για την αφήγηση του Πλοιάρχου του Ε/Γ-Ο/Γ “Διονύσιος Σολωμός” Πέτρου Κυπριώτη. Διαβάζοντάς την κανείς, διαπιστώνει το απίστευτο μεγαλείο ψυχής και ανθρωπιάς που επέδειξαν ο ίδιος και τα μέλη του πληρώματος. Όταν χρειάστηκε να μεταφερθεί εσπευσμένα από τη Ζάκυνθο στην Κυλλήνη και από εκεί στο Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Πατρών “Παναγία Βοήθεια” στο Ρίο ένα 4χρονο παιδάκι που έχρηζε άμεσης ιατρικής παρακολούθησης.
Χωρίς να το σκεφτούν ούτε ένα λεπτό, αν και είχαν ολοκληρώσει την βάρδιά τους, δεν δίστασαν όταν πληροφορήθηκαν την ανάγκη επείγουσας μεταφοράς της, να βάλουν κατά μέρος την προσωπική ξεκούραση και την οικογενειακή θαλπωρή. Άμεσα βρέθηκαν στο πόστο τους ο καθένας και με τη σύμφωνη γνώμη της Εταιρίας που το γνώριζε εξ΄ αρχής επιβιβάστηκαν εκ νέου στο καράβι, εκτελώντας έκτακτο δρομολόγιο με μοναδικούς επιβάτες το παιδάκι και τους συνοδούς του.
Ένα “ΜΠΡΑΒΟ” είναι λίγο για όλους. Η αυτοθυσία, η προσφορά και η αγάπη για το συνάνθρωπο είναι αδιαμφισβήτητα στοιχεία που διακρίνουν τόσο το πλήρωμα του Ε/Γ-Ο/Γ “ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΣΟΛΩΜΟΣ” της IONIAN GROUP, όσο και την εταιρία που ποτέ δεν έχει αρνηθεί να συνδράμει σε ότι και όπως μπορεί, διαθέτοντας τα πλοία της και το προσωπικό για την εξυπηρέτηση του πολίτη. Για δεύτερη φορά μέσα σε λίγες ημέρες διαπιστώνει κανείς πως πλέον δεν αναζητείται, αλλά υπάρχει ελπίδα. Άλλωστε, τέτοιες στιγμές και τέτοιες πράξεις ενώνουν τους Ζακυνθινούς!