Η είδηση υπήρξε πραγματικά κεραυνός εν αιθρία. Απόλυτος ο αιφνιδιασμός. «Σε στενό οικογενειακό κύκλο, χωρίς τυμπανοκρουσίες, σεμνά, ταπεινά και με διακριτικότητα πέρασε από χθες στην Αχερουσία ο Κέρβερος των τυπογραφείων. Ο ακατάβλητος Βαγγέλης Σωτηρόπουλος».
Ο άνθρωπος που είχε σπάσει όλα τα κοντέρ αντοχής στο χώρο δουλειάς των εντύπων. Ατέλειωτες εργατοώρες, αμέτρητα εικοσιτετράωρα με την πένα και το συνθετήριο απάνω- καταπάνω για να βγει το φύλλο, να κυκλοφορήσει η αγαπημένη του «ΠΑΤΡΑ ΣΠΟΡ». Και μετά να πάρει το πασέτο και μια λευκή σελίδα και να αρχίσει το μέτρημα των στοιχείων, τον σχεδιασμό, το κασέ για την καινούργια έκδοση.
Όλη την ημέρα προγραμματισμός, προβληματισμός, αγωνία, αναζήτηση για το πώς θα γίνει πιο ελκυστική η νέα έκδοση. Πώς θα αρέσει η ΠΑΤΡΑ ΣΠΟΡ. Τι θέματα θα έχει, ποια θα προτάξει για να κτυπηθούν και με ποιο χρώμα για να προκαλέσουν το ενδιαφέρον των αναγνωστών. Και ταυτόχρονα το ανελέητο κυνηγητό με το χρόνο. Να κλείσει όσο πιο γρήγορα γίνεται- νύχτα Κυριακής- η εφημερίδα, να πάει στο πιεστήριο και αμέσως να αρχίσει η διανομή. Και τα πρώτα φύλλα στο περίπτερο του σταθμού του ΟΣΕ, εκεί που για χρόνια ήταν το βαρόμετρο των κυκλοφοριών των τοπικών εφημερίδων.
Ο Βαγγέλης Σωτηρόπουλος υπήρξε πραγματικά μια εμβληματική μορφή που δέσποσε για χρόνια στον τοπικό Τύπο. Άνθρωπος με μεράκι, ασίγαστο πάθος και συνέπεια στη δουλειά, καλλιτέχνης τυπογράφος αλλά και γραφιάς, άνοιξε την πόρτα της επαγγελματικής σταδιοδρομίας για μια μεγάλη μερίδα αθλητικών και όχι μόνο, συντακτών της περιφερειακής Ελλάδας. Μυαλό κοφτερό με καινοτόμες ιδέες, αγωνίστηκε και πέτυχε με πολύ μόχθο και θυσίες να καθιερωθεί και καταξιωθεί στα αθλητικά έντυπα η «ΠΑΤΡΑ ΣΠΟΡ» με τις ετήσιες βραβεύσεις των «Άσσων» όλων των αθλημάτων. Μια εκδήλωση- αθλητική γιορτή με πανελλήνια απήχηση.
Ο Βαγγέλης Σωτηρόπουλος πρόσφερε επίσης τις πολύτιμες υπηρεσίες του επί σειράν ετών στην «ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟ», την «ΓΝΩΜΗ» και τα «ΣΠΟΡ της Ν.Δ. ΕΛΛΑΔΑΣ».
Όταν πριν από μερικά χρόνια συνταξιοδοτήθηκε μου είχε εκμυστηρευθεί πώς νιώθει που δεν θα πηγαίνει πλέον στην εφημερίδα : «Είναι σαν να μου αφαιρούν το οξυγόνο» μου είπε και αποχώρησε σκυφτός και αμίλητος.
Αντίο φίλε και συμμαχητή στο μακρύ ταξίδι της ημέρας μέσα στην νύχτα. Ένα ταξίδι- μια πάλη με Λαιστρυγόνες και Κύκλωπες. Και μην ξεχάσεις «μια τελευταία ματιά για να αποφύγουμε τα λάθη στην πρώτη και την τελευταία σελίδα».
ΘΑΝΑΣΗΣ ΜΠΑΜΠΑΝΕΒΑΣ