Του Αθανάσιου Κατσίμπελη*
Μπορεί στην εφημερίδα Αυγή των Αθηνών να πιστεύουν πως: ο Χριστός ήταν “κινηματίας” και πως η «πρώτη φορά Αριστερά» που βίωσε το ανθρώπινο γένος γράφτηκε στα ελληνικά και ακούει στον τίτλο "Το κατά Λουκάν Ευαγγέλιο” (Ο «κινηματίας» Βασιλεύς των βασιλέων…) αλλά μάλλον είναι υπερβολικά “φαντασμένοι” κάποιοι για να παρομοιάζουν τους εαυτούς τους με τον “Αληθινό Επαναστάτη” που άλλαξε την ιστορία της Ανθρωπότητας.
Ο Γκέοργκ Βίλχελμ Φρήντριχ Χέγκελ (Georg Wilhelm Friedrich Hegel) έλεγε πως ο «Η εμφάνισις του Υιού του Θεού είναι ο άξων της παγκοσμίου ιστορίας» και ο ίδιος πίστευε πως "σε όλη την Ιστορία, μόνο οι Έλληνες είχαν συλλάβει την ουσιαστική σχέση του υποκειμένου με το σύμπαν. Το μόνον που τους έλειψε ήταν μία απολύτως ανθρώπινη θρησκεία... Μία τέτοια θρησκεία έπρεπε να καταργήσει μια για πάντα το παράλογο της τυφλής μοίρας [όπως εκφράζεται στην αρχαία τραγωδία] και την τυραννία της φύσης. Ο Χριστιανισμός [στην ορθόδοξη μορφή του] στην ελληνίζουσα εγελιανή ερμηνεία του, κάλυπτε αυτήν την επιτακτική ανάγκη”.
Ο ελληνo-γαλλικής καταγωγής πολιτικός επιστήμονας και συγγραφέας Αλέξανδρος Χριστογιαννόπουλος έχει συγγράψει μια εξαιρετική και σοβαρότατη μελέτη με τίτλο «Christian Anarchism – A political commentary on the gospel» («Χριστιανικός Αναρχισμός – Ένα πολιτικό σχόλιο πάνω στα Ευαγγέλια») και εξετάζει εις βάθος τις κοινωνικοπολιτικές προεκτάσεις και επιπλοκές της διδασκαλίας του Ιησού.
Μάλιστα, δημοσίευμα στο New Left Project αναφέρει σχετικά με το βιβλίο:
Ο Λέων Τολστόι έγραψε κάποτε ότι «ο χριστιανισμός στην αληθινή του ουσία θέτει ένα τέλος στο Κράτος». Αυτή η πρόταση αποδίδει τη βασική ιδέα που αποτελεί τη βάση του χριστιανικού αναρχισμού...
Σε αυτό το πλαίσιο σκέψης, ο χριστιανισμός μπορεί να σημαίνει πολλά πράγματα, όπως την καταγγελία του Κράτους (διότι προάγει τη βία, την ειδωλολατρεία κ.ο.κ.), το όραμα μίας α-κρατικής κοινωνίας, καθώς και τη συγκρότηση μιας ανοικτής, δυναμικής, κυβερνώμενης «από τα κάτω» κοινωνίας, βασιζόμενης στην έννοια της απόλυτης κοινότητας.
Υπάρχουν πολλά χωρία από τη Νέα Διαθήκη τα οποία παράσχουν τη βάση για μια τέτοια θεώρηση που νεύει καταφατικά, από πολιτική άποψη, προς την πλευρά του αναρχισμού: η επί του όρους ομιλία του Χριστού, οι συνομιλίες ανάμεσα στον Ιησού τον Πέτρο και τον Παύλο για τη συγχώρεση, την αρετή του να υπηρετείς τους άλλους και να απέχεις από το να τους κρίνεις κ.α.
Πράγματα δηλαδή που δεν κάνει το Κράτος ή που το Κράτος δεν μας επιτρέπει να πράττουμε και τα οποία αν τα πράτταμε το Κράτος θα ήταν περιττό.
Γιατί όμως οι Χριστιανοί στην πλειοψηφία τους δεν ακολουθούν τα πολιτικά κελεύσματα του αναρχισμού, αλλά συνδέουν τη χριστιανική διδασκαλία με τους ιδεολογικούς μηχανισμούς του Κράτους:
την πατρίδα, την οικογένεια, την οργανωμένη θρησκεία (ένα Κράτος εν Κράτει) και τις άλλες συντηρητικές δυνάμεις της κοινωνίας;
Η απάντηση, σε αυτή την περίπτωση, εμπεριέχεται στην ερώτηση: από τη στιγμή που οι επαναστατικές διδασκαλίες του Ιησού μετουσιώθηκαν σε οργανωμένο θρησκευτικό σύστημα δεν μπορούσαν παρά να υπηρετήσουν μία ορισμένη έννοια του Κράτους.
Ωστόσο, κοινότητες χριστιανών αναρχικών υπάρχουν ανά τον κόσμο, επιδεικνύοντας μάλιστα εξαιρετική ακτιβιστική δραστηριότητα, όπως συνέβη στις ΗΠΑ και στη δράση τέτοιων ομάδων ενάντια στην ιδέα του «Πολέμου ενάντια στην τρομοκρατία», δηλαδή ενάντια σε μία κρατική επινόηση, στο όνομα της οποίας διαπράχθηκαν και διαπράττονται εγκλήματα.
Ας μην ξεχνάμε ότι οι πρώτες χριστιανικές κοινότητες υπήρξαν πολιτικά ανατρεπτικές, άσχετα από το ότι στη συνέχεια αφομοιώθηκαν από τους μηχανισμούς της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, μετατρεπόμενες έτσι σε έμμεσα όργανα της αυτοκρατορικής εξουσίας. Το ίδιο συνέβη και κατά το Μεσαίωνα με τους Μενονίτες, τους Αναβαπτιστές και τους Κουακέρους, οι οποίοι επεχείρησαν να ζήσουν σύμφωνα με τις ριζοσπαστικές πολιτικά διδασκαλίες του Ιησού.Είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον το βιβλίο του κ. Χριστογιαννόπουλου από τις εκδόσεις Imprint Academic.
Όπως μας είπε και το περασμένο Πάσχα ο Σισανίου Παύλος : Ο Χριστός μας έμαθε ότι πάντοτε το Σταυρό ακολουθεί η Ανάσταση και τη θυσία η νίκη.
Η Ανάσταση του Χριστού είναι το κατ'εξοχήν αναρχικό γεγονός που ανατρέπει τις αρχές και τις εξουσίες του κόσμου αυτού και αποκαλύπτει τη γύμνια των ψευτοαναρχικών κηφήνων της εποχής μας.Πρόκειται για μια αληθινή ουσιαστική και οντολογική χαρά που ανατρέπει τα δεδομένα του θανα΄του και δίνει νόημα και αξία στη ζωή του ανθρώπου.Το νόημα είναι το κατόρθωμα της ζωής σαν αγάπη και η θέωση του ανθρώπου.Νόημα μοναδικό!Όπως μοναδικός για το Θεό είναι ο κάθε άνθρωπος!"
Αυτή λοιπόν είναι η διαφορά του Χριστού από την Αριστερά.Ο Χριστός είναι αληθινός Επαναστάτης ενώ αυτοί ψευτοεπαναστάτες.Ο Χριστός οδηγεί με το παράδειγμά του ενώ αυτοί μιμούνται αυτούς που κατηγορούν.Ο Χριστός, όπως λέει και ο Θεολόγος κ.Παναγιώτης Ασημακόπουλος στο άρθρο του “Άναρχος Θεός και αναρχικός Χριστιανός” :
“Αρνείται τη βία προς τον άλλο ως ανούσια πάλη εξουσιών και διαφεύγει από το φαύλο κύκλο ποιος θα επιβάλει τη φθορά του, καλλιεργώντας τη βία προς τον εγωισμό του. «Ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν βιάζεται, καί βιασταί ἁρπάζουσιν αὐτήν». Η βία της εξουσίας μυρίζει θάνατο, η βία της χριστιανικής αναρχίας είναι η Ανάσταση. Μια άκρως βίαιη κατάσταση που δεν γνωρίζει σκοτεινές γωνιές για να κρυφτεί κάποιος. Τα λούζει όλα στο φως.”
Δεν ήταν σύντροφοι ένας «γιαλαντζή Επαναστάτης» ο Χριστός σαν αυτούς που πέρσι θα έσκιζαν τα Μνημόνια και φέτος τα υπηρετούν…Πώς είναι άραγε δυνατόν οι μικροί ψεύτες και οι αρνητές Του, αυτοί που τον Σταυρώνουν κάθε μέρα… να εξομοιώνονται με Αυτόν που είπε την Αλήθεια;